Soms is het arbeidsrecht net een spannend boek. Neem de zaak van een Poolse
werknemer die na zijn vakantie niet op tijd terugkeerde op het werk. De afspraken
waren kraakhelder: uiterlijk 14 augustus weer present. Maar het liep anders. Een
auto-ongeluk gooide roet in het eten. Via een collega liet hij weten dat hij vertraging
had, maar verder bleef het stil. Geen telefoontje, geen mail, geen update aan de
werkgever. En dat terwijl hij al weken wist dat de reparatie van zijn auto langer zou
duren.
De werkgever had er genoeg van. Na een laatste waarschuwing zonder reactie
volgde ontslag op staande voet. De kantonrechter vond dit te zwaar: het ongeval en
de gebrekkige communicatie via een collega gaven volgens hem onvoldoende reden
voor zo’n drastische maatregel.
Maar het hof dacht daar anders over. Het hof keek scherp naar de feiten: duidelijke
afspraken, herhaalde waarschuwingen, en een werknemer die niet zelf contact
opnam en geen enkele moeite deed om op tijd terug te keren. Zelfs toen de auto
eenmaal gerepareerd was, duurde het nog dagen voordat hij weer op de werkvloer
verscheen. Het hof oordeelde dat deze houding niet door de beugel kon. De
werkgever had glashelder gemaakt wat de consequenties zouden zijn. Het lichte
letsel stond werkhervatting bovendien niet in de weg.
Het resultaat? Het ontslag op staande voet bleef staan. Een duidelijke boodschap:
wie zich niet aan afspraken houdt en niet communiceert, loopt risico. Het
arbeidsrecht is soms hard, maar altijd helder. Maak afspraken, communiceer, en
neem je verantwoordelijkheid – dat is de les die uit deze zaak te trekken valt.
Vindplaats: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 23 april 2024,
ECLI:NL:GHARL:2024:3334