In het arbeidsrecht kan een werkgever een werknemer ontslaan op basis van verschillende gronden. Soms is één reden niet voldoende, maar samen kunnen ze toch een geldige basis vormen voor ontslag. Dat heet de cumulatiegrond, ook wel de i-grond genoemd. De Hoge Raad heeft hierover onlangs een belangrijke uitspraak gedaan. In deze zaak ging het om een werknemer die volgens de werkgever niet goed functioneerde én waarbij de samenwerking ernstig verstoord was. Op zichzelf waren deze gronden niet sterk genoeg voor ontslag, maar gecombineerd vond het hof dat de arbeidsovereenkomst toch kon worden beëindigd.
De Hoge Raad ging daar deels in mee, maar stelde wel duidelijke voorwaarden. Zo moet een werkgever ook bij de i-grond aantonen dat herplaatsing binnen de organisatie niet mogelijk is. Dat was in deze zaak onvoldoende onderbouwd. Daarnaast had het hof een extra vergoeding toegekend aan de werknemer, zonder goede motivering. Ook dat mag niet: een aanvullende vergoeding moet altijd zorgvuldig worden onderbouwd.
Wat betekent dit voor de praktijk? Werkgevers moeten bij ontslag op basis van meerdere gronden extra zorgvuldig te werk gaan. Het combineren van gronden biedt ruimte, maar vraagt om een degelijke onderbouwing en naleving van alle wettelijke verplichtingen. Voor werknemers is het belangrijk om te weten dat ook bij een ‘samengesteld’ ontslag kritisch gekeken moet worden naar de rechtmatigheid ervan.
Dit arrest bevestigt dat de i-grond geen vrijbrief is, maar een zorgvuldig te hanteren instrument. Zowel werkgevers als werknemers doen er goed aan juridisch advies in te winnen bij twijfel over de rechtmatigheid van ontslag.
Vindplaats uitspraak: Hoge Raad, 18 juli 2025, ECLI:NL:HR:2025:1171